Lieve mama,
Het is alweer veel te lang geleden dat ik je nog schreef. Er is intussen heel wat gebeurd. Ik zit immers niet langer in het vluchtelingenkamp in Brussel, maar verhuisde enkele maanden geleden naar Gent, een stad enkele tientallen kilometers van Brussel. Ik woon er samen met Rudo – die je nog wel kent van vroeger uit ons dorp – en een aantal andere ‘nieuwe Gentenaars’ in een leegstaand pand dat we hebben omgebouwd tot een behoorlijk knusse leef- en woonplek. Mama, na al die jaren van instabiliteit heb ik eindelijk het gevoel me opnieuw wat nuttig te kunnen maken en iets te betekenen!
Want hoewel de stad erg verloederd is, en het voor heel veel mensen sprokkelen is naar basisproducten, doen we ons uiterste best om het hoofd niet te laten hangen. Vanuit het idee ‘samen staan we sterker’ schieten de peer-to-peer netwerken hier tegenwoordig als paddenstoelen uit de grond. Ikzelf stel mijn diensten als klusser – je weet hoe graag ik dat doe! – ter beschikking via de online en real-life marktplaatsen. Vooral mijn praatje en lessen over het opzetten van Do-It-Yourself voorzieningen voor private energieproductie is tegenwoordig heel populair bij de vele Gentenaars die het wat minder breed hebben. Zo zie je maar dat onze miserie in Kenia en de manier waarop we onszelf altijd hebben weten te beredderen, dan toch nog van enig nut kan zijn!
Gisteren nog bezochten erg veel mensen mijn stand in het ontmoetingscentrum van onze wijk. Ik kreeg er vooral veel vragen rond het gebruik van de afvalverwerkingscompostbak voor privé-verwarming. Ik heb hen beloofd om er volgende week een workshop rond te organiseren, zo kan ik meteen alle vragen bundelen en hen stap-voor-stap op weg helpen. Het zou fijn zijn als we achteraf met z’n allen nog even naar de kweektuin kunnen, zodat we tijdens het oogsten nog wat kunnen napraten. De sfeer zal er denk ik goed inzitten, want voor het eerst sinds ik zelf deelneem aan het onderhoud van de gemeenschappelijke tuin, heeft onze teelt de soms extreme weersomstandigheden weten te doorstaan. Wie weet heeft Rudo daarna wel zin om met de oogst gezellig voor ons te kokerellen… Maar wat mis ik jou en je lekkere eten, lieve mama. Laat me snel weten hoe het jou daar vergaat!
Liefs, Bem
