Sofia (42 jaar)

Dagboekfragment van een vrijwilligster

5 februari 2040 Credits: 9,2

Ik was me deze namiddag aan het haasten om al mijn missies van de dag gedaan te krijgen, toen ik in de Koele Ketelstraat Anna tegen kwam. Anna’s man, Koen, verloor vorig jaar zijn job in de farmaceutische industrie. Cyber 4.0 gaf toen de doodsteek aan de lokale vertegenwoordiging van zijn bedrijf. Zowat de hele wijk weet intussen dat hij maar niet uit het opvangsysteem lijkt te geraken. Via Bob weet ik dat hij tevergeefs probeert in aanmerking te komen voor de selectieprocedures van de overheid, maar met zijn erbarmelijke social credit-score mag hij dat zeker wel vergeten. Koen heeft na zijn studies geen enkele van de standaard criteria zoals die voor Zuinigheid, Huwelijksleeftijd of Sociale Ondersteuning van de Gemeenschap, behaald. Bovendien worden ze stilaan te oud voor kinderen, waardoor ze zelfs geen punten kunnen verdienen voor Gezinsbeheer. Het was bijna gênant hoe jaloers Anna reageerde toen ik haar vertelde dat Bob net zijn zoveelste langetermijnproject bij de overheid wist binnen te halen. Maar goed, dankzij die ontmoeting tijdens het joggen heb ik deze namiddag naast mijn gezondheidscredits toch ook maar weer mijn sociale score weten op te krikken. Twee vliegen in één klap!

Ik kan niet lang meer schrijven, want ik moet straks nog naar het park om alles in gereedheid te brengen voor het paasfeest morgen. Ik nam zonet nog eens een kijkje op het digitaal kruispunt van de wijk: Geniet. Al heel wat lokale handelaars hebben zich ingeschreven voor het bemannen van een standje! Ik heb me zonet via het forum kandidaat gesteld om de aankleding voor mijn rekening te nemen, want dat is waar ik goed in ben. Ik ga er straks, na mijn ronde bij de senioren, even heen om de boel daar op te fleuren en de standjes te versieren zoals het hoort. Ik hoop dat we dit jaar weer evenveel volk zullen lokken als vorig jaar. De feestdagen zijn belangrijke momenten: ze onderstrepen dat we, ook na de val van het consumptieparadijs waarin onze ouders opgroeiden, nog heel wat te vieren hebben. Met het feesten vieren we ook de hoop die we koesteren. Veel mensen doen mee, het brengt ons dichter bij elkaar en helpt ons door de kwade tijden heen.

Nu moet ik echt wel vertrekken. Ik moet immers nog gaan koken bij Karin, en ook nog even langsgaan bij Katia. Zij is sinds haar val echt veel verouderd. Ik ga hen meteen ook voorstellen om ze morgen mee op sleeptouw te nemen naar het buurtfeest. Zo komen zij nog eens buiten (en word ik nadien hopelijk getrakteerd op een credit- bonus!).